کد دعای فرج برای وبلاگ

 باعرض سلام به خدمت خلیفه ی خداوند در زمین وجانشین خداونددر تمامی عوالم افرینش.

ما خوب میدانیم که دلیل اصلی غیبت تنها این است که دراصل ماباکارها وگناه هاوخطاهای خودمان نتوانسته ایم شرا یط ظهورشمارافراهم کنیم وهمین مسئله باعث رنجش شما از دست ماشده  ومیشودوبازهم با این همه خطاهایی که ازماسر زده شما هنوز هم پشت ماروخالی نکرده ایدوبرای هدایت ماتلاش میکنید وامید به بازگشت وتوبه ی ما داریدکاش میشدکه ماهم جزو آن دسته از کسانی باشیم که برعکس مردم زمان خود عمل کردند وحسین (ع) زمان خودرایاری کردندباشیم وازمسئله ی عاشوراوغفلت مردم درس عبرت بگیریم وتلاش کنیم که امام حسین(ع) زمان ما  درقتلگاه غیبت غریب و تنها دست وپا نزند

برای همین از شما میخواهم که برای هدایت بنده بیش از پیش تلاش کنیدوبنده وتمامی شیعیان راهدایت کنیدتاما هم بتوانیم شمارا یاری کنیم ودر این زمانه ای که فرقه های ضاله وگمراه کننده قصد فریب مردم را دارند ومیخواهند حسین این زمان یعنی مهدی صاحب زمان(عج) را درکربلایی به نام غیبت وغفلت شیعیان  شهید کنندما بتونیم شمارا یاری کنیم.....

 سالیانی دور، مردی از تبار پیامبران الهی گام در سفری بیست روزه می گذارد تا جانشینان خویش را در زمان و مکان مشخص، برای تمامی بشریت و آینده انسان معرفی کند، پیام این سفر را باید حاضران به غایبان برسانند.

مکان:عربستان.ساحل شرقی دریای سرخ.آبگیر و غدیر خم

زمان:دوشنبه، ذی حجه سال 10 هجری قمری مصادف با اول فروردین ماه سال 11 هجری شمسی مطابق 18 مارس سال 632 میلادی

شما این پیام را شنیده اید؟

کودک منطقی:

یکسال پس از شهادت حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام)، مامون به بغداد آمد.روزی عزم به شکار کرد.امام جواد (علیه السلام) در کناری ایستاده بود و چند کودک در آن نزدیکی به بازی مشغول بودند.همین که مرکب مامون را دیدند، فرار کردند. ولی محمد بن علی جواد (علیه السلام) در حالی که تنها 9 سال از عمرش گذشته بود، به جای خود ایستاد. خداوند محبت او را به قلب مامون افکند و پرسید: چه عاملی باعث شد که تو با سایر کودکان فرار نکردی؟

حضرت جواد (علیه السلام) فورا جواب دادند: ای امیر! راه تنگ نبود که من با رفتن خود آنرا برای عبور خلیفه گشایش داده باشم و مرتکب گناهی هم نشده ام که از ترس مجازات، فرار کنم و من نسبت به خلیفه مسلمانان، حسن ظن دارم.گمانم این است که او به بی گناه آسیب نمی رساند.بدین جهت در جای خود ماندم و فرار نکردم.

مامون از سخنان محکم و منطقی کودک و همچنین قیافه ی جذاب و گیرای او تعجب کرد و پرسید: اسم شما و اسم پدرت چیست؟

حضرت فرمودند: " محمد بن علی الرضا علیه السلام"

مامون نسبت به پدر او از خداوند طلب رحمت کرد و راه خود را در پیش گرفت.چون به صحرا رسید نظرش به دراجی افتاد. باز(پرنده شکاری) از پی آن رها کرد.باز مدتی ناپدید شد.چون از هوا برگشت، ماهی کوچکی در منقار داشت که هنوز نیمه رمقی در آن بود.

مامون از مشاهده آن حال در شگفت شد و آن ماهی را در دست گرفت و برگشت.چون به همان محل که هنگام رفتن حضرت جواد (علیه السلام) در آنجا بود رسید، باز دید که کودکان فرار کردند ولی اون همچنان در جای خود ایستاده است.وقتی خلیفه نزدیک شد، گفت: ای محمد! این چیست که در دست من است؟

فرمودند: ای امیر! خداوند با قدرت خود در دریا، ماهیان ریزی آفریده.باز های پادشاهان و خلفا آنرا شکار می کنند و پادشاهان آنرا در کف می گیرند و سلاله نبوت را با آن امتحان و آزمایش می نمایند.

مامون از مشاهده این وضع، تعجبش افزون شد و گفت: حقا که تو فرزند امام رضایی(علیه السلام)!یعنی از فرزند آن بزرگوار ، این عجایب و شگفتی ها بعید نیست.

سپس، او را طلبید و مورد اعزاز و اکرام قرار داده، از آن پس ،بخاطر فضل و علم و کمالی که با وجود کمی سن، از آن حضرت ظاهر می شد، پیوسته به او مهربانی می کرد.

منبع:الصواعق المحرقه، احمد بن هیثمی، ص 204. منتهی الآمال، ج 3، باب 11، ص 1760